فرانس شاپ: فروشگاه عطر |
یک شرکت معتبر تولید و عرضه عطرهای اورجینال اقدام به تولید بوی عطر کتاب‌های کهنه و رایحه شیرین کاغذهای قدیمی کرده است.
معمولاً کاغذهای کتاب، سرنوشت خوبی ندارند؛ چرا که هر روز با دستهایی دست و پنجه نرم میکنند که نمی توان گفت برای کیست! ولی جالب است بدانید که اخیراً فردی تصمیم گرفته است تا عصاره این کاغذها را بگیرد و در شیشه بریزد و به عنوان رایحه ای هیجان انگیز، بفروشد! رایحه کاغذ! رایحه ای که همیشه توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
امکان دارد شما هم چنین حسی را تجربه کرده باشید. چنانچه من مدیر یک کتابخانه الکترونیکی بودم، که هستم، دوست داشتم با افتخار نام عطر Paperback از شرکت Demeter را فریاد بزنم! رایحه ای که شما را به سفر به درون کتابخانه یا کتابفروشی مورد علاقه تان می‌برد. در هیاهویی که عطرها شما را به فرش قرمز عطر پر از احساس Araby دعوت میکنند؛ عطر کاغذها و کتاب های کهنه، شما را به سفری می‌برد که در آن، کتاب کهنه کاترین کوکسون-Dame Catherine Ann Cookson را [که خوانندگان بسیاری جذب آثارش شده‌اند] به کتابدار پیر و شیک پوش کتابخانه تحویل می‌دهید!
عطر Paperback، خود را با عبارتِ شیرین و دوست داشتنی، به همراه حسی از رایحه کاغذهای قدیمی و کهنه، تبلیغ می‌کند که به نظر من نیز توصیف بسیار خوبی است و با خودم فکر می‌کردم که اطرافیان می‌گویند: چه عطر دوست داشتنی استفاده کرده ای؛ بوی دایره المعارف درون انباری خانه ام را می‌دهی! البته این بدین معنا نیست که شما همیشه بایستی بوی عطرها و ادکلن هایی که دیگران انتظارش را ندارند، بدهید! عطرهایی همچون L’Artisan Parfumeur Dizing که بسیار فوق العاده است و به نوعی بوی مقوا می‌دهد!
در حقیقت، رایحه کاغذ کهنه، به طرز قابل ملاحظه ای پیچیده است. در مقاله ای بنام “مَتریالِ دگراتومیک”، در مورد رایحه کتاب های کهنه، چنین نوشته شده است:
دانشمندان دانشگاه لندن، برای اندازه گیری ترکیبات فرار ساخته شده هنگامی که کاغذ رو به کهنگی می‌رود، فضای اطراف آنرا مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند: فضای اطراف کاغذهای در حال فساد، حاوی روزین، اسید استیک، فورفورال و لینگنن و دیگر ترکیبات است. این ترکیبات و به ویژه لینگنن، بیشترین نقش را در رایحه کاغذهای کهنه دارند. لوکا تورین، منتقد عطریات، در بررسی خود از عطر Dzing! می‌گوید لینگنن، نوعی پلیمر است که از پژمرده شدن درختان جلوگیری می‌کند و از لحاظ شیمیایی، به مولکول های وانیل نزدیک است. “هنگامیکه این ماده درون کاغذ تشکیل می‌شود و سال ها درون آن باقی می‌ماند؛ تجزیه شده و رایحه بسیار خوبی از آن منتشر می‌شود. علت اینکه کتاب های قدیمی بویی شبیه به وانیل مرغوب دارند، همین امر است و ناخودآگاه حسی از دانش طلبی در ما زنده می‌کند”.
این ارتباط ناخودآگاه، باعث شد برخی بذله گویان، نوعی خوش بو کننده خیالی هوا بنام عطرِ کتاب را، به سخره بگیرند: “آیا تاکنون برایتان پیش آمده که احساس کنید هنگام مطالعه، چیزی را از قلم انداخته اید؟” از میان گزینه های زیر یکی را انتخاب کنید: “رایحه کتاب های نو”، “بوی کهنگی”، “رد پایی از احساس”! و یا هماهنگی میان این نُت های عطری را تصور کنید؛ رایحه جلدهای چرمی، صفحات کاغذی، چسب و بوک مارک!
